Γύρω στο 1270 μ. Χ., μαζί με το μεσαιωνικό δημοτικό μέγαρο κτίστηκε και το Δικαστήριο (Gerichtslaube). Η άσκησης της ανώτατης δικαστικής δικαιοδοσίας συμβόλιζε πολιτική αυτονομία και αστική συνείδηση. Τα δικαστήρια είχαν κατά το Μεσαίωνα μια δημόσια, σχεδόν τελετουργική λειτουργία. Οι ποινές του δικαστηρίου ήτανε τότε άκρως σκληρές και βάρβαρες. Ακόμα και το πιο μικρό παράπτωμα προέβλεπε τιμωρίες όπως η αποκοπή των αυτιών, το σπάσιμο το δοντιών ή το ζεμάτισμα των ματιών με πυρωμένο σίδερο. Γυναίκες καίγονταν στην πυρά λόγω μαστροπείας. Από την άλλη, η κλοπή μίας ρέγγας και μόνο αρκούσε για να στείλει κάποιον στην αγχόνη. Εκτός από την αγχόνη το δικαστήριο είχε και ένα κύφωνa (όργανο τιμωρίας με ακινητοποίηση της κεφαλής και των χεριών). Ο κύφων βρισκόταν έξω, δίπλα από την είσοδο εκεί όπου έχει αναρτηθεί αναμνηστική πινακίδα. Οι παραβάτες αλυσοδένονταν εκεί όπου και δέχονταν τις βρισιές, το φτύσιμο και τις κλωτσιές του μοχθηρού όχλου. Μάλιστα τον Αύγουστο του 1482 ένας άντρας έτυχε να πεθάνει στον κύφωνα λόγω των υπερβολικών χτυπημάτων που δέχτηκε, αλλά και λόγω του ότι ξέχασαν να τον ξεδέσουν. Από το έτος 1446 υπάρχει η αναφορά για ένα κλέφτη που απέσπασε τα λεφτά του ταμείου από ένα καπηλειό και γι’ αυτό έμεινε εκτεθειμένος επί σειρά ημερών κρεμασμένος στην αγχόνη. Γι’ αυτό λοιπόν προσέξτε αγαπητοί μου, μην κλέβετε έτσι απλά λεφτά από τα ταμεία των καπηλειών! Τον Αύγουστο, την 10η μέρα της χρονιάς του Κυρίου 1380 στήθηκε στη πυρά ο Ιππότης Erich Valke von der Lietznitz auf Saarmund, ο οποίος προ πολλού είχε ανοιχτή βεντέτα με το Βερολίνο. Όλα κι όλα έξι σπίτια στην τότε επονομαζόμενη Klosterstraße γλίτωσαν από την πύρινη λαίλαπα της χειρότερης πυρκαγιάς στην ιστορία της πόλης του Βερολίνου, μεταξύ των οποίων ήταν και το Δικαστήριο. Για χρόνια έψαχναν οι Häscher τον Ιππότη Valke, μέχρι που το 1390 τον βρήκαν και τον αποκεφάλισαν Το αίσθημα μίσους για τον Valke ήταν τόσο έντονο στο Βερολίνο τότε, που το πτώμα του τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου προς δίκην, ενώ κατά τη διάρκεια των διεργασιών του Δικαστηρίου το κεφάλι του περασμένο σε οβελό στήθηκε στο αριστερό πάνω παράθυρο του κτιρίου προς κοινή θέα. Με την εισαγωγή της νομικής πρακτικής άλλαξε η μορφή και η λειτουργία του Δικαστηρίου, κατά την οποία όμως διατηρήθηκε σε σημαντικό βαθμό η χαρακτηριστική του αρχιτεκτονική. Το κτίριο αυτό ανοικοδομήθηκε συνολικά τρεις φορές, στις 2 εκ των οποίων μετακινήθηκε από τις προηγούμενες του τοποθεσίες. Σήμερα ανήκει το Δικαστήριο στα σπίτια αυτά που δικαίως μπορούν να χαρακτηριστούν ως τα παλαιότερα του Βερολίνου. Συνεπώς το εστιατόριο «Zur Gerichtslaube» (το Δικαστήριο) σας προσφέρει ένα χώρο γεμάτο ιστορία για την οικογένειά σας ή για τα επαγγελματικά σας δείπνα και εκδηλώσεις. Η αίθουσα «Ratsherrenstube» με την σταυροειδή θόλο της ή το μικρό «Berliner Salon» στον 1ο όροφο προσδίδουν στην γιορτινή σας εκδήλωση ένα εντυπωσιακό πλαίσιο. © 2013 Restaurant Gerichtslaube, Nikolaiviertel Berlin